“De cijfers liegen er niet om”, zegt auteur Karin Scheffer. “Daarom wilde ik er ook een boek aan wijden, om duidelijk te maken dat (sociale) angst en overprikkeling bij autisme een groot maatschappelijk probleem is.” Volgens de schrijver werkt de cognitieve gedragstherapie – de  methode bij angstbestrijding – niet altijd bij mensen met autisme. “Daarnaast kunnen mensen met autisme en angst, juist vanwege die angst, soms alleen thuis therapie krijgen. Maar dat wordt in ons huidige zorgsysteem vaak niet toegepast en niet  getolereerd.” En de sociale vaardigheidstrainingen zijn vaak in groepsvorm. “Iets wat autisten juist het liefst vermijden.”

 

Haar eigen zoon Daan had moeite met naar school gaan, van kleins af aan. “Op de basisschool volgde hij op een gegeven moment halve dagen les. Op het laatst moest hij stoppen. Naar de middelbare school gaan, lukte helaas niet.” Scheffer kreeg meer dan eens het verwijt dat ze niet genoeg haar best deed als ouder. “Pedagogische verwaarlozing, noemden hulpverleners dat. Als ouder zouden we falen…”, verzucht ze. “Ik kan je garanderen dat iedere ouder van een autistisch kind juist graag wil dat zijn kind goed functioneert en naar school gaat.” 

 

Volgens de auteur levert een thuiszitter een enorme druk op het gezin. “Wij wilden het beste voor onze zoon, maar we zijn vaak niet serieus genomen als ouder.” Scheffer hoopt met haar boek andere ouders te kunnen inspireren en van tips te voorzien.