De verschillen in bewegingsvaardigheid tussen leerlingen hangen vooral samen met kenmerken van leerlingen. Hoe hoger de BMI, des te lager de bewegingsvaardigheid. Daarnaast scoren jongens op acht van de veertien onderdelen beter dan meisjes; meisjes presteren alleen beter op het onderdeel balansvaardigheid. Ook is er een sterk verband tussen de inschatting van de eigen sportieve vaardigheden en de daadwerkelijke bewegingsvaardigheid. Van de schoolkenmerken blijkt dat de inzet van een vakleerkracht voor groep 8 een positieve samenhang heeft met de score op drie van de 14 getoetste onderdelen.

 

Op zes van de getoetste onderdelen kunnen de prestaties van leerlingen alleen worden vergeleken met (verouderde) normgegevens. Dan blijkt dat de grootste groep leerlingen einde basis- en speciaal basisonderwijs gemiddeld presteert op balvaardigheid, balansvaardigheid en motorische coördinatie (en in het sbo op dit laatste onderdeel met name ondergemiddeld tot laag).

 

Op de genormeerde shuttleruntest scoren groep 8-leerlingen meer dan op basis van de normgegevens verwacht in de categorie ‘zwak tot matig’ en schoolverlaters in het speciaal basisonderwijs in de categorie ‘zwak’. Op de 10x5 meter loop en de vertesprong scoren de deelnemende basis- en sbo-leerlingen met name in de normcategorie ‘laag’.

 

Met 2 lesuren van 45 minuten bewegingsonderwijs per week is dit aantal in tien jaar tijd min of meer gelijk gebleven. Meer dan in 2006 zetten basisscholen vakleerkrachten in om het bewegingsonderwijs voor basisschoolleerlingen in groep 8 te verzorgen. Een belangrijke kanttekening bij dit resultaat is dat de deelnemende scholen in 2006 minder vaak in stedelijk gebied lagen dan in 2016. Nog steeds worden tik- en doelspelen het meest aangeboden.

 

Vakleerkrachten beoordelen zichzelf vaak hoger dan groepsleerkrachten op hun competenties op het gebied van bewegingsonderwijs. Basisscholen werken, vaker dan in 2006, met een jaarplanning.