In Nederland mogen universitaire docenten promovendi begeleiden en als co-promoter optreden. Toch hebben zij niet dezelfde rechten als een professor en mogen ze niet zelf een doctorstitel toekennen. Dit recht hebben ze zelfs niet wanneer een promovendus betaald wordt uit een onderzoeksbeurs die een universitair docent zelf heeft geregeld. 

Universiteiten kunnen sinds 2017 het ius promovendi toekennen aan alle gepromoveerde medewerkers, wat tot nu toe gelimiteerd was tot hoogleraren. Echter is er afgesproken dat alleen gekwalificeerde universitair hoofddocenten dit mogen doen.

 

“Het is onrechtvaardig dat hoogleraren de credits krijgen terwijl universitair docenten het werk verzetten”, zegt APNet-voorzitter Anouk Beniest. “Betuttelend dat wij wel copromotor kunnen zijn maar geen hoofdpromotor.”

Volgens de organisatie wordt de kwaliteit van promoties niet bevorderd door het gelimiteerde promotierecht. Vaak hebben de universitaire docenten specifieke kennis die hoogleraren missen. Ook zouden er te weinig hoogleraren beschikbaar zijn om de grote aantallen promovendi te begeleiden. Hierdoor kunnen promovendi vertraging oplopen.

 

Ook zou het promotierecht een positieve ontwikkeling kunnen zijn voor de toekomst van universitaire docenten. Hierdoor kunnen ze deelnemen aan promotiecommissies waardoor ze internationale connecties kunnen leggen. Met het promotierecht krijgen de docenten de erkenning en waardering in het buitenland die ze eigenlijk al met hun verlegde werk zouden moeten verdienen.