Loverboys die jonge meisjes tot prostitutie dwingen, blijven een groot maatschappelijk probleem vormen. Hoeveel loverboys actief zijn en hoeveel slachtoffers ze maken, blijft giswerk, maar betere voorlichting op scholen is essentieel, zodat meisjes beter herkennen wanneer ze slachtoffer dreigen te worden. En hulp zoeken.

Merel van Groningen was zelf slachtoffer van een loverboy en schreef een boek over haar ervaringen: Misleid - gevangen in het web van een loverboy. Daarnaast geeft ze voorlichting op scholen, juist om te voorkomen dat andere meisjes haar lot zullen delen. Haar methode slaat aan en ze is inmiddels een veelgevraagde spreker op scholen in het hele land.

Voor de Nationale Onderwijsgids (NOG) zal zij binnenkort bijdrages leveren over haar ervaringen. Wij vroegen haar of de problematiek met de loverboys serieus genoeg genomen wordt door de politiek.

Merel: "Naar mijn mening niet. Toen Misleid verscheen heb ik de toemalige minister aangeschreven en het boek opgestuurd. Zijn antwoord was, volgens een van zijn medewerkers, dat de minister van mening is, dat het probleem bij de opvoeding van de ouders ligt."

"Aan de andere kant verschillen de cijfers over het aantal slachtoffers sterk. Officiële instanties hanteren lagere cijfers dan stichtingen en journalisten. Vanuit mijn eigen ervaring weet ik dat dat kan kloppen. Veel slachtoffers en ouders die mij hebben benaderd, willen hun verhaal niet kwijt in de media. Ze willen begrip en steun en weten hoe ze nu verder moeten. Ik zet me daar ook heel erg voor in, want hun toekomst bestaat uit het opnieuw leren jezelf te zijn en daarin te geloven, voor zowel de ouders als de slachtoffers."

NOG: Hoe moeilijk is het als slachtoffer om naar buiten te treden? Word je bijvoorbeeld goed opgevangen door justitie en andere instanties?

Merel: "Ik denk dat het heel moeilijk is om justitie en politie te vertrouwen, omdat ze via bepaalde regels moeten werken. Dat neemt niet weg dat ik adviseer het toch te doen. Mij heeft het veel geholpen op die leeftijd. Natuurlijk is het niet fijn om het vooruitzicht te hebben dat een jeugdgevangenis de enige opvangoptie is vanwege plaatsgebrek, maar lager dan de prostitutie kan je dan niet dalen."

"Het nadeel is dan wel dat er geen goede hulp is, maar die is er ook niet van niet-officiële instanties. Daarom klampen slachtoffers zich aan me vast, omdat ik voor hen een voorbeeld ben van hoe het weer goed kan komen. Zeker omdat ik misbruikt ben door een hulpverlener, klinkt het juist van mij raar dat ik adviseer om naar officiële instanties te gaan. Niet iedereen is daar fout. Ga vooral geloven in jezelf!"

NOG: Je geeft voorlichting op scholen. Hoe word je daar ontvangen? Is naar aanleiding van jouw voorlichting al eens iemand (dader of slachtoffer) naar buiten getreden?

Merel: "Elke keer word ik weer anders ontvangen. Ik schrijf mijn verhalen voor een doelgroep vanaf 14 jaar, in hun taal en op hun niveau, dan is het even schrikken als ze zien dat ik nu een volwassen vrouw ben, van misschien wel de leeftijd van hun eigen moeder."

"Dan merk ik dat het juist kracht en vertrouwen geeft dat ik nu zelf moeder ben en hoe ik er als slachtoffer mee om ga. Op zo`n moment sta ik heel dicht bij hen en dat zorgt ervoor dat ik kan bemiddelen tussen kinderen en hun ouders, die elkaar niet meer begrijpen. Dat heeft vele banden weer geheeld en ze weer samen gebracht, zodat ze samen naar politie konden stappen."

"Dus, ja, elke keer treedt er wel iemand naar buiten, maar dan is het niet alleen om een loverboy. Vaak vragen meiden hulp omdat ze onder groepsdruk uit willen, die hen dwingt over een seksuele grens te gaan."

NOG: De affaire rond Maria Mosterd heeft jouw pleidooi mogelijk geen goed gedaan. Hoe heeft dat jouw situatie beïnvloed? Heb je het idee dat het jouw geloofwaardigheid heeft aangetast?

Merel: "Dat denk ik ook niet, maar in het begin kon ik me daar druk om maken, zeker nu er steeds meer boeken over het onderwerp komen. Nu maak ik met niet druk meer. Ik heb de dossiers hier liggen, dus bewijs zat dat ik de waarheid spreek. Ik heb ook geen behoefte meer aan om in de media dat recht te moeten zetten. Ik had maar één doel om met mijn verhaal naar buiten te komen en dat is laten zien hoe het fout kan gaan. Ik wilde sensatie vermijden en heb ik de prostitutie niet expliciet beschreven. Ik wilde juist laten zien hóe het kon gebeuren. Ik steek daarom mijn energie in mijn methode en de jeugd en hulpverleners, dat is voor mij veel belangrijker dan de media."

NOG: Waarin schuilt het succes van jouw voorlichting op scholen?

Merel: "Mijn ervaringen met de loverboys en misbruik door een hulpverlener en het feit dat ik nu moeder ben. Ook heb ik jarenlang psychotherapie gehad en heb ik geleerd om mezelf te veranderen. Dat geeft vele handsvaten. De S.G.O.G-methode* leert de leerlingen zelf na denken en dat maakt het uniek .

NOG: Helpt het geven van voorlichting je bij het verwerken van je eigen verleden?

Merel: "Nee, mijn verleden heb ik niet verwerkt, maar geaccepteerd. Dat was het enige wat ik nog kon doen om verder te gaan. Maar zoals ik eerder al zei: dat heeft psychotherapie mogelijk gemaakt, niet de voorlichting die ik geef."

*S.G.O.G. staat voor seksueel grensoverschrijdend gedrag.

© Nationale Onderwijsgids