Niemand gaat een transactie aan met een ander persoon of bedrijf zonder vertrouwen in die ander. Dat vertrouwen kan gebaseerd zijn op eerdere transacties met dezelfde partij, of op informatie over transacties van anderen met die partij, of op basis van contracten of juridische regels. Vaker dan vroeger zullen in dit internettijdperk de partijen elkaar niet persoonlijk kennen. Dit voorstel heeft als doel om vertrouwen in het internet in te bouwen, centrale partijen daarbij overbodig te maken en de domeingrenzen te overstijgen van de grote internetbedrijven.

 

Projectleider Johan Pouwelse (TU Delft): “Internetgiganten zoals Amazon, eBay, Google zijn in essentie handelaars in vertrouwen: we gaan naar Amazon en eBay als vertrouwde tussenpersoon, en naar Google voor relevante websites. Deze internetgiganten slaan vertrouwensgegevens ieder apart op hun eigen servers op. Onze ambitie is om deze door de VS gedomineerde centrale servers te vervangen door een algemeen, non-profit en open source alternatief voor een betrouwbare blockchain economie: een schaalbare en betrouwbare manier om vertrouwen en reputatie bij te houden, zonder een centrale autoriteit en in een open omgeving.”

 

Daarvoor zal het project mechanismen ontwerpen waarmee het vastleggen van transacties met blockchain mogelijk is. Hiermee worden personen uniek identificeerbaar gemaakt en kunnen we niveaus van vertrouwen uit de vroegere transacties afleiden. De infrastructuur voor vertrouwen, Internet-of-Trust, wordt geëvalueerd in een online community met 50.000 internetgebruikers. De juridische aspecten van deze blockchain-economie worden bestudeerd aan de hand van nationale en Europese privacywetten. 

 

Naast de drie universiteiten participeert ook de Rijksdienst voor Identiteitsgegevens (RvIG) van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) actief in dit project. RvIG wil hiermee een bijdrage leveren aan het realiseren van een open ecosysteem, beschikbaar voor iedereen, waarin aan maatschappelijke belangen (privacy en veiligheid) en economische behoeften tegemoet wordt gekomen. Denk hierbij aan een groter vertrouwen in digitale transacties, minder kosten, en de ontwikkeling van alternatieve vormen van dienstverlening, zoals een elektronische identiteitskaart.