Koppenol richtte zijn onderzoek onder meer op hypertrofische littekens: verdikte, vaak rode en zeer stugge littekens, die pijnlijk aanvoelen, jeuken en kunnen leiden tot bewegingsbeperkingen. Deze littekens zijn een zeer vervelende complicatie die relatief vaak ontstaat bij (brand)wonden bij jonge mensen tussen de 20 en 30 jaar en in hogere mate bij mensen met een donkere huid.

Hoewel de behandeling van wonden de afgelopen decennia aanzienlijk is verbeterd, leidt een behandeling nog steeds niet tot volledige regeneratie van de verwonde huid, maar tot littekenweefsel. "Helaas zijn de mechanismen achter het ontstaan van contracturen en hypertrofisch littekenweefsel op dit moment niet bekend", zegt Koppenol. "Verder is het moeilijk om de materiaaleigenschappen van ontwikkelend littekenweefsel te beïnvloeden. Een beter begrip van de mechanismen die ten grondslag liggen aan de genezing van wonden zal de behandeling waarschijnlijk verbeteren."

Er is al volop onderzoek gedaan naar deze mechanismen, maar helaas is veel nog niet volledig bekend. Door gebruik te maken van wiskundige modellen, kan met dit probleem worden omgegaan. Koppenol ontwikkelde wiskundige modellen waarmee de genezing van verschillende type wonden en het ontstaan van littekens nagebootst kan worden. Hij levert daarmee een bijdrage aan het ontrafelen van de mechanismen achter (afwijkende) wondgenezing en duidt daarbij ook de ontwikkelrichting voor alternatieven voor dierproeven.

Koppenol: "Uiteindelijk willen we toe naar een breed inzetbaar wiskundig model dat nauwkeurig allerlei eigenschappen van de genezing van verschillende typen wonden kan nabootsen om hiermee bij te dragen aan het ontdekken van de mechanismen achter (abnormale) wondgenezing en dus de verbetering van de behandeling van zowel wonden als littekens."

Door: Redactie Nationale Onderwijsgids