Seksuele voorlichting bevat impliciete morele boodschappen over hoe jongens en meisjes zich met seks zouden moeten bezighouden, aldus Wiering. Meisjes worden verantwoordelijk gemaakt voor het nadenken over seksualiteit, het ontwikkelen van grenzen qua seksueel gedrag en het duidelijk communiceren hiervan. Jongens worden gestimuleerd vooral een passieve rol aan te nemen, te luisteren, en goed te kunnen observeren wat de gecommuniceerde protocollen precies zijn. Wiering noemt deze rolverdeling problematisch: het heeft tot ongewenst gevolg dat het voor veel mannen lastig blijft om mee te praten over seksualiteit en dat het voor hen eenvoudiger wordt om de verantwoordelijkheid voor hun seksuele gedrag te ontduiken.

 

Wiering bespreekt ook het voormalig schooltv-programma ‘Dokter Corrie’. Uit analyse van de protesten van voornamelijk religieuze mensen blijkt dat veel van hen niet tegen seksuele voorlichting zijn, maar wel tegen de normalisering van seksualiteit die Dokter Corrie bepleit. Ook analyseert Wiering een aflevering van het programma ‘Hotel Sophie’, dat seksualiteit zegt te bespreken als een normaal onderwerp. Hij laat zien dat de gesprekken die gevoerd worden in deze aflevering zich vooral richten op mensen met ideeën over seksualiteit die afwijken van meerderheidsopvattingen. Hij stelt daarom dat de normalisering van seksualiteit een kloof suggereert, en dus verder creëert, tussen witte irreligieuze Nederlanders en de religieuze niet witte Ander. 

 

De organisatie Rutgers heeft een belangrijke rol binnen de seksuele voorlichting. "Rutgers heeft veel invloed op eventuele toekomstige financiële mogelijkheden en is zowel een kenniscentrum als een belangrijke speler op de markt van diensten en producten gerelateerd aan seksuele gezondheid. Het is dus verstandig voor afhankelijken, zoals consulenten seksuologie, om een goede relatie met Rutgers te onderhouden." 

 

Volgens Wiering worden problemen gerelateerd aan seksualiteit vaak op religie afgeschoven en is dat niet goed. "Zo worden niet-religieuze opgelegde gedragingen en normen minder kritisch beschouwd en dat is jammer. Er gebeuren heel mooie en belangrijke dingen in de Nederlandse seksuele voorlichting, maar het blijft belangrijk om stil te staan bij de aannames die gecommuniceerd worden in die lessen. Welke verschillen bestaan er tussen seksuele voorlichting voor jongens en meisjes en zijn die gewenst? Kun je een gesprek in de klas werkelijk echt veilig maken? Vinden we echt dat je altijd en overal over seks moet kunnen praten? Of maakt met wie en waar misschien ook nog uit? Dat zijn essentiële vragen die door de overdreven focus op religie en de associatie met preutsheid vaak niet gesteld worden."