Kom koe…
Lang geleden werkte er een jonge leerkracht op een basisschool in het wonderschone Noord-Brabant. Met een openingszin als dit verwacht u natuurlijk een sprookje. Dat is niet zo.Dit verhaal is echt gebeurd. De enige overeenkomst met een sprookje is dat er een moraal bij dit verhaal hoort. Verder is het compleet uit het leven gegrepen en komen er geen wereldvreemde wezens in voor. Die jonge leerkracht, dat was ik. Net van de opleiding, leerkracht van groep 6-7 en twee dagen ambulant vanwege directiewerkzaamheden. Ik had het geluk dat ik met mijn beste vriend mocht samenwerken.
De school waar het verhaal zich afspeelde was een onder architectuur gebouwde school in een
villawijk. U kunt zich voorstellen dat de kinderen op deze school bijna alles hadden wat hun hartje
begeerde. Het kroost werd keurig op de achterbank van een Volvo, Saab of BMW van de ene naar de
andere activiteit gereden. Inmiddels hadden ze tijdens vakanties al een behoorlijk deel van de wereld
gezien. Ouders waren welbespraakt, intelligent en zorgden ervoor dat de kinderen niets tekort
kwamen. Ik schets natuurlijk een voor dit verhaal functioneel maar generalistisch beeld.
Op het schoolplein lag een schuin aflopend veldje. Het was het restant van een groot grasveld waar
noodvoorzieningen op gezet waren. Er was geen bestemming voor dit veldje en daar wilden we wat
aan doen. Het leek ons leuk om er een hek omheen te zetten en daar een aantal kippen, ganzen en
geiten te houden. De groepen konden dan om de beurt de dieren verzorgen. Helemaal enthousiast
van het idee regelden we de benodigde toestemming en materialen. Op een zondag hebben we het
hekwerk in elkaar geknutseld. De eerste bewoners werden met veel enthousiasme door de kinderen
begroet. Al snel waren we aan elkaar gewend en hoorde het bij de school.
Voor dierendag hadden we een bijzonder idee. Wij dachten dat een behoorlijk aantal kinderen nog
nooit een koe van dichtbij had gezien. Vandaar dat we op zoek gingen naar een koe die een dagje in
de wei op bezoek zou kunnen komen. Een van de ouders had net buiten de villawijk een boerderij.
Hij had honderden koeien en wilde met plezier aan ons plan meewerken. Of we de koe meteen
kwamen halen? Vol goede moed fietste ik naar de boerderij. Ik vroeg me nog wel af hoe de koe
vervoerd zou moeten worden maar daar had de boer vast goed over nagedacht.
“Daar staat hij”, zei de boer en wees daarbij naar een enorm beest met een tuigje om het hoofd. Aan
het tuigje zat een touw van ca. 1 meter vast. “Breng haar vanavond maar terug.” riep hij me nog toe
terwijl hij op een tractor wegreed. Enigszins onzeker pakte ik het touw beet. Zo dicht mogelijk bij de
kop om vooral controle over de koe uit te kunnen oefenen. Tenslotte werd van me verwacht dat ik
door de villawijk met een koe ging lopen. Dan is het wel wat slordig als het beest op hol slaat of een
andere weg kiest.
Het waren moeizame eerste meters. De koe wilde me absoluut niet volgen. Ze was opstandig,
tegendraads en vertikte het om soepel mee te werken. Totdat ik het touw uit pure wanhoop aan het
uiteinde vast pakte. Wat bleek, ze ging keurig achter mij aanlopen. Mijn moeizame poging om te
controleren bleek een tegengestelde uitwerking te hebben. Pas toen ik de koe ruimte gaf wilde ze
achter mij aanlopen.
De moraal van dit verhaal: Geef ruimte en je zult zien dat je de weg mag bepalen. Het werkt blijkbaar
bij koeien maar mijn ervaring is dat het ook bij mensen werkt. De dierendag was een groot succes.
Uiteindelijk is de koe ook nog veilig thuis gekomen.
Noot van redactie: Wegens een technische omzetting op 15-11-12 om 16.00uur worden de daarvoor behaalde scores niet getoond. Op dat moment had Henk 3 stemmen! Verdient Henk het om te winnen? ‘Tweet,’ ‘Like’ en ‘Respect’ dit artikel!
© Nationale Onderwijsgids / Ingezonden door: Henk van der Pas
