Als zorgcoördinator boven de waan van de dag uitsteken
Hoe is het om ondersteuningscoördinatoren te ondersteunen in hun professionele ontwikkeling? Het antwoord rolt direct uit de mond van Pieter Jan: “Het is gewoonweg geweldig. Je ontmoet steeds bevlogen onderwijsmensen. Mensen die begaan zijn met de brede ontwikkeling van leerlingen en zorg draagt voor samenwerking, afstemming en organisatie van de leerlingenondersteuning.”
Maar in die bevlogenheid schuilt tegelijkertijd een risico, stelt Pieter Jan. “De ondersteuningscoördinator is een samenwerker pur sang. Samenwerken met docenten, mentoren, interne en externe hulpverlening, de schoolleiding en het samenwerkingsverband. Een valkuil is dat de ondersteuningscoördinator in een positie komt dat de hulpvragen ‘over de schutting worden gegooid’ onder het mom van: jij bent de ondersteuningscoördinator, dus los jij het maar op!”
“Zwemmen in het diepe”
Wat ondersteuningscoördinatoren daarbij nogal eens parten speelt is dat een duidelijke taakomschrijving ontbreekt, merkt Pieter Jan op. “Hierdoor ga je als ondersteuningscoördinator in het diepe zwemmen. Taken, bevoegdheden en verantwoordelijkheden zijn niet helder. Dat is niet goed voor de school en niet goed voor de ondersteuningscoördinator. Hier ligt een taak voor de schoolleiding. Het risico bestaat dat deze ondersteuningscoördinatoren anders een ‘Sjakie’ worden (sociaal werker in de Flodder films, die heen en weer wordt geslingerd tussen het gemeentebestuur en de familie Flodder, red.). Wat me verder opvalt is dat er tussen ondersteuningscoördinatoren soms grote verschillen zijn in de beschikbare tijd die ze hebben voor hun functie. En vergeet niet: het merendeel van de ondersteuningscoördinatoren zijn docenten die dit er als taak bij hebben. Juist daarom is het belangrijk dat de taak en de verwachtingen helder zijn. “
“Geen brandjesblusser”
In het opleidingsprogramma van KPC Groep is veel plaats voor cases en praktijkopdrachten. “Het resultaat hiervan is dat het leren zoveel mogelijk gerelateerd is aan de context van de deelnemers. Ze zijn na de basisopleiding in staat om begeleidingsgesprekken met docenten te voeren, een sterkte-zwakte analyse te maken van het ondersteuningsbeleid op hun school en de schoolleiding hierover te adviseren, de uitgangspunten van handelingsgericht werken toe te passen, hun netwerk van jeugdhulpverlening in kaart te brengen. Ook worden ze zich sterk bewust van hun rol, hun mogelijkheden maar ook de grenzen van wat zij kunnen bieden. Het belang hiervan is niet te onderschatten. De kunst is als ondersteuningscoördinator boven de waan van de dag uit te steken. Je bent immers geen brandjesblusser.”
