Hoe ga je als school om met het plotselinge verlies van jonge kinderen?

Volgens Steven Pont is het belangrijk om ervaringen uit te wisselen. “Kinderen kunnen het erover hebben, maar ze kunnen 10 minuten later net zo goed weer vrolijk een potje gaan voetballen.”

Jeffrey en Emma 

Elzeline Strijker was in 2013 crisisfunctionaris bij de GGD en hielp de omgeving van de broertjes Ruben en Julian. Zij waren ook vermist en werden ook dood teruggevonden. Hun vader vermoordde de broertjes en pleegde daarna zelfmoord, een beetje hetzelfde verhaal als met Jeffrey en Emma nu.

‘Normale routine’ aanhouden 

Leerkrachten en ouders konden op dat moment bij Strijker terecht met vragen over hoe ze de situatie moesten aanpakken. Aan de leerkrachten en ouders gaf ze het advies om de ‘normale routine’ zoveel mogelijk aan te houden. “Het is belangrijk om tijd en ruimte aan het verlies te besteden, maar het is ook belangrijk om de normale structuur weer terug te krijgen. Hoe langer je het ongeregeld en ongereguleerd laat, hoe moeilijker het is om de overstap te maken naar de veilige omgeving waarbij taal, rekenen en spelling gewoon een rol spelen.”

Gedenkplek in de klas 

Scholen gaan volgens Pont allemaal op een andere manier om met verlies. In de klas komt soms een gedenkplek of altaar te staan. Zoals op de school van Jeffrey en Emma. Dat kan je als leraar zeker met de klas bespreken, aldus Pont. “Wat willen jullie? En hoe gaan we met het verlies om? Dat helpt ook bij de verwerking.”

De school van Ruben en Julian heeft dat in 2013 ook zo gedaan, herinnert Strijker zich. Er werd een groot boek gemaakt waarin iedereen iets mocht opschrijven of tekenen. Nadat de broertjes begraven waren, werd het boek aan de nabestaanden meegegeven.

De impact ervan op leraren

Voor leerkrachten is het belangrijk om te onthouden dat dit soort drama’s gelukkig niet vaak voorkomen. Er zijn volgens Strijker juffen of meesters die ervan schrikken als een kind niet aanwezig is in de klas, of als een moeder overstuur is omdat ze niet weet waar haar kind is. “Dat is heel normaal bij zo’n gebeurtenis als dit, maar op een gegeven moment moet je wel weer leren vertrouwen te hebben in het systeem”, aldus Strijker. “Je kunt het als levensles opnemen in je leven en langzaam weer het vertrouwen krijgen dat dit gelukkig bijna nooit aan de orde is.”

Door: Nationale Onderwijsgids / Femke van Arendonk