Uit onderzoek van de Vrije Universiteit van Amsterdam blijkt dat de jeugdzorg in de jaren 80 al met grote problemen kampte en de politiek destijds ook allerlei beloftes deed voor verbetering. In de tussentijd is er nauwelijks iets veranderd. Volgens onderzoeker Sharon Stellaard van de VU is de taal hetzelfde, alleen is het vocabulaire iets veranderd. Het patroon dat ze ontdekte noemt ze het boomerangbeleid, dat ervoor zorgt dat er nauwelijks iets verbetert in de jeugdzorg. Dat meldt de NOS.
Zo is er een wetsvoorstel dat dateert uit 1989 waarin het gaat over een “samenhangend aanbod afgestemd op de behoefte” en een soortgelijk voorstel uit 2005 dat de woorden “een passend en samenhangend zorgaanbod” bevat. Dan is er nog een wet uit 2015 waarin de zin weer nét even anders is geformuleerd: “effectievere hulp afgestemd op de behoeften”. En in 2020 gaat een wetsvoorstel over “behoefte in beeld hebben” en “aanbod dat past bij de vraag”.
Geen nieuwe oplossingen
Volgens Stellaard komt de politiek al decennialang met dezelfde oplossingen, maar blijft alles hetzelfde. De onderzoeker is verbaasd dat er sinds de jaren 80 geen nieuwe oplossingen zijn bedacht. “We zitten bijna in 2025 en voeren nog steeds hetzelfde gesprek.”
Door: Nationale Onderwijsgids
